Naar de ‘grote’ school
Dat frommeltje van toen is nu een heuse jonge vrouw die na de zomervakantie iedere dag 24 kilometer gaat fietsen naar de ‘grote’ school. Dus….. De tijd van de luiers, gebroken nachten, uitzetlijstjes, flesjes uitkoken, zoekrakende speentjes en spuitluiers hebben we ingeruild voor smartphones, gadgets, lijst met schoolspullen, jeugdpuistjes en coole kleding (die ze zélf uitkiezen).
Alle clichés zijn gewoon waar; de tijd gaat gewoon f***ing snel! Voor je het weet zijn ze groot. En ach, je weet nog zo goed dat je ze voor het eerst ‘achterliet’ bij het kinderdagverblijf, het eerste logeerpartijtje bij opa en oma, de eerste schooldag, de heerlijke bezoekjes aan het consternatiebureau, de eerste val van de trap, de eerste schooldag, de tien-minutengesprekjes….
Nu hebben we het schooladviesgesprek gehad, is het kamp achter de rug en zagen we haar schitteren tijdens de schoolmusical. Dochterlief heeft nog een eindfeest en dan … dan is het vakantie. Zes weken lang chillen, uitrusten én klaarmaken voor die eerste schooldag op die nieuwe, grote school. Waar je weer ‘onderaan’ begint. Als broekie, als jonkie. De wereld van het voortgezet onderwijs ontdekken. Met huiswerk, ieder uur een andere docent, een eigen laptop, boeken kaften en fietsen; iedere dag een uur heen en een uur terug….
Hoe mooi ik de babytijd ook vond; ik vind dit ook wel weer wat hebben hoor! Ik moet er eerlijk gezegd ook niet meer aan denken om tig luiers op een dag te verschonen, ondergespuugd te worden (die zure melklucht jekkes), flesjes uitkoken, en dat gezeul en getrek met buggy’s, luiertassen en meer. Ik vind het heerlijk dat ze ouder en zelfstandiger zijn.
Natuurlijk vind ik het ook wel een beetje eng. De stap naar de grote school, het stuk fietsen, het onbekende (ja, ook dat cliché is waar; er is wel veel veranderd sinds dat ik naar school ging) en het loslaten. Toch ben ik vooral trots op mijn dochter en op ons als ouders. Onze dochter heeft weloverwogen haar schoolkeuze gemaakt. Of ze helemaal overziet wat de gevolgen van haar keuze zijn? Vast niet. Maar ook dát hoort bij opgroeien. Gaan we haar overal voor behoeden en bij helpen? Nope; ook dát hoort bij opgroeien én opvoeden. Loslaten; de ruimte geven om te ontdekken, zélf te ervaren, te beleven en te groeien. Laat kinderen ‘fouten’ maken en zelf ontdekken wat wel of niet werkt. Of zoals juf Ank het zegt: “Als je kinderen wilt laten groeien, moet je er niet bovenop gaan zitten.”
Dat kleine frommeltje met het vele blonde haar, gewikkeld in een omslagdoek vertrekt op 3 september met haar wapperende blonde haren op de fiets naar de ‘grote’ school…..
Ik ben Gaby Drees (1978), moeder van drie geweldige meiden (2006 – 2008 – 2011), vriendin van de leukste kerel en communicatiedeskundige. Geboren en getogen in Oldenzaal (Overijssel), gestudeerd in Groningen en nu woonachtig in een bruisend dorp in Twente. Ik ben eigenwijs, hou van vernieuwing/verandering, maak niet alles af waar ik aan begin en deel graag mijn belevenissen via blogs.
Je kunt mij ook volgen op mijn eigen site: klik hier