Moederschap is loslaten 2.0
Loslaten 2.0
Kijk je uit op de fiets? Doe je voorzichtig…?!
Jahaaaaaaa Mammmmmm!
Een sprong terug in de tijd. Toen ik nog een klein Rachelleke was. De wereld ging ontdekken en zuchtend naar mijn eigen Prachtige Mama keek. Het woord bestond toen nog niet, maar ik denk dat ik dacht; doe eens even chill!
“Wacht maar”, zei ze dan steevast. “Wacht maar tot je later zelf moeder bent, dan begrijp je mij”!
En ja mam, je had gelijk. Het moederschap is loslaten 2.0
Inmiddels is het zo ver.
Later staat voor de deur. En ik ben er helemaal nog niet klaar voor.
Ach daar groei je in mee hoor ik andere Prachtige Mama’s om mij heen altijd roepen, maar ik heb moeite met die groei. Het besef van loslaten is er. Na de zomer start ze in groep 8. Groep 8!!! Onbegrijpelijk hoe hard de jaren voorbij zijn gevlogen. Zo breng je ze naar de kleuterklas en zo zwaaien ze de basisschool al bijna uit. Het mag van mij wel iets minder snel gaan.
Voor mijn dochter niet. Die meet elke dag hoeveel centimeter ze nog moet groeien voordat ze net zo groot is als ik. Pikt mijn kleren uit mijn kast en kan niet wachten tot ze ook schoenmaat 40 heeft zodat ze ook mijn schoenen kan inpikken. Het duurt gelukkig nog even, maar ze is hard op weg. En al mijn fijne Oriflame producten…niet meer veilig. Veel te leuk om allemaal eens lekker uit te proberen.
En zo vond ze het gisteren ineens ook tijd worden om nu maar zelf met de fiets naar school te gaan. En of ze dan meteen een eigen sleutel mocht, want dat was dan wel handig……
Ik moest er even van slikken. Mijn kind. Een sleutelkind. Zelfstandig aan het worden en ik weet dat ze het kan. En dat maakt mij natuurlijk super trots, maar ook kwetsbaar.
De sleutel kreeg ze, uiteraard. Maar dat sleutelkind is wel de sleutel naar mijn hart.
Sleutel naar mijn hart
Het kind dat mij moeder maakte. En ook het kind waarmee ik alle eerste keren deelde. Mijn lieve kind dat altijd al zo veel meer lef heeft dan ik. Dapper kind dat op haar allereerste schooldag tegen mij zei; ga jij maar naar huis mam! Terwijl ik nog even door het kleuterklasje dwaalde. Hevig slikkend om maar niet te huilen, want dat was zo niet cool. Ach je groeit er in mee hoor….
Ja Prachtige Mama’s ik weet het.
Dus daar ging ze vanochtend. Zelf ook lichtelijk nerveus. De sleutel opgeborgen in haar tas. Haar blik zelfverzekerd.
Kijk je uit schat?!
Jahaaaaaaaa mam!
Loslaten 2.0. Is er ergens een cursus? Want deze fase krijg ik maar moeilijk onder de knie.
Liefs,
Rachèl
